Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

Τα όρια της νεοελληνικής ηλιθιότητας


Τις τελευταίες ημέρες χιλιάδες φίλοι του Ηρακλή διαδηλώνουν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης με αίτημα την παραμονή της ομάδας τους στην Α' εθνική κατηγορία του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος. Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, "άγνωστοι" έγραψαν συνθήματα με σπρέυ στον ... Λευκό Πύργο! (βλ. φώτο)

Ο Λευκός Πύργος εκτός από ιστορικό μνημείο αιώνων, αποτελεί σύμβολο και "σήμα κατατεθέν" της Θεσσαλονίκης. Ο γραμμένος με συνθήματα Λευκός Πύργο αποτελεί σύμβολο της ...έλλειψης παιδείας, αδιαφορίας και πάνω απ'όλα, της ακατανίκητης νεοελληνικής ηλιθιότητας. Όχι γιατί ένας πύργος μας κάνει εθνικά ή τοπικά υπερήφανους, αλλά γιατί οριοθετεί το σημείο στο οποία τα ατομικά μου δικαιώματα συναντώνται με τα δικαιώματα των συμπολιτών μου. Γιατί απλά "ανήκει σε όλους μας".

Αλήθεια, αυτοί που ήταν αυτόπτες μάρτυρες της πράξης αυτής (και σίγουρα είναι πολλοί), αυτοί που γνωρίζουν τους δράστες και ...κάνουν την πάπια ή αυτοί που θα μπορούσαν να εντοπίσουν τους δράστες αλλά ποτέ δε θα το κάνουν, είναι συνένοχοι ή όχι;

Φυσικά και είναι.

Υ.Γ. Αδιαφορώ προσωπικά για θέματα ποδοσφαιρικού χαρακτήρα, θεωρώ πως οι σύνδεσμοι φιλάθλων δε προσφέρουν τίποτα στην κοινωνία μας παρά μόνο παρασιτικά δρουν και γενικότερα πιστεύω πως αν ιεραρχήσουμε ατομικά ή συλλογικά τις ανάγκες, τις ανησυχίες ή τις αναζητήσεις μας, θέματα ποδοσφαιρικών ομάδων και σωματείων δε μπορούν παρά να έχουν την τελευταία θέση. Με απλά λόγια, εδώ ο κόσμος καίγεται, και...


Φώτο: skylos.gr